در عصر غیبت خطرات بسیار وامواج خطرناکى خانه دل انسان را تهدید مى کند، لازم است که ضمن تلاش جدى براى تخلق به اخلاق الهى، دست به دعا بلند کرد واز خداوند استمداد نمود. دعایى است که سید بن طاووس در کتاب (مهج الدعوات) آورده، در حدیثى که غیبت حضرت مهدى (عجل الله فرجه) در آن یاد شده، راوى گوید: عرض کردم: شیعیانت چکار کنند؟ فرمود: (بر شما باد به دعا کردن وانتظار فرج کشیدن). سپس گوید عرضه داشتم: به چه چیزى دعا کنیم؟ فرمود: مى گویى:

(اللهم انت عرفنى نفسک، وعرفتنى رسولک، وعرفتنى ملائکتک، وعرفتنى نبیک وعرفتنى ولاه امرک؛ اللهم لا آخذ الا ما اعطیت، ولا اوقى الا ما وقیت، اللهم لا تغیبنى عن منازل اولیائک، ولا تزغ قلبى بعد اذ هدیتنى، اللهم اهدنى لولایه من فرضت طاعته)

بار خدایا! تو خودت وفرستاده ات وفرشتگانت وپیغمبرت ووالیان امرت را به من شناساندى، بار خدایا! من نگیرم جز آنچه که تو عطا کنى وهیچ نگهدارنده اى جز تو برایم نیست؛ بار خدایا! مرا از منازل دوستان خود دور مگردان، ودلم را پس از آنکه هدایت کرده اى منحرف منماى؛ خدایا! مرا به ولایت کسى که اطاعتش را بر من واجب ساخته اى هدایت فرماى

سلام و التماس دعا