چهار گفتار (در تبیین زمینه ها، علل، و آثار حادثه ی عاشورا)
اوّلین عبرتى که در قضیّهی عاشورا ما را به خود متوجّه مىکند،این است که ببینیم چه شد که پنجاه سال بعداز درگذشت پیغمبر (صلواتاللهوسلامهعلیه)، جامعهی اسلامى به آن حدّى رسید که کسى مثل امام حسین(علیهالسّلام)، ناچار شد براى نجات جامعهی اسلامى، چنین فداکارىاى بکند؟ این فداکارى حسین بن على(علیهالسّلام)، یک وقت بعد ازهزارسال از صدراسلام است؛ یک وقت در قلب کشورهاو ملّتهاى مخالف ومعاندبا اسلام است؛ این یک حرفى است. امّاحسین بن على(علیهالسّلام)، درمرکز اسلام،درمدینه ومکّه ـ مرکز وحى نبوى ـ وضعیّتى دیدکه هرچه نگاه کردچارهاى جز فداکارى نداشت؛ آن هم چنین فداکارى خونینِ با عظمتى! مگرچه وضعى بود که حسین بن علی(علیهالسّلام)، احساس کرد که اسلام فقط با فداکارى او زنده خواهد ماند، والّا از دست رفته است؟!
اولین عبرتی که در قضیه ی عاشورا ما را به خود متوجه می کند، این است که ببینیم چه شد که پنجاه سال بعد از درگذشت پیغمبر(ص)، جامعه ی اسلامی به آن حدی رسید که کسی مثل امام حسین (علیه السلام)، ناچار شد برای نجات جامعه ی اسلامی، چنین فداکاری ای بکند؟ این فداکاری حسین بن علی (علیه السلام) یک وقت بعد از هزار سال از صدر اسلام است؛ یک وقت در قلب کشورها ملت های مخالف و معاند با اسلام است؛ این یک حرفی است. امّا حسین بن علی (علیه السلام)، در مرکز اسلام، در مدینه و مکه -مرکز وحی نبوی- وضعیتی دید که هر چه نگاه کرد چاره ای جز فداکاری نداشت؛ آن هم چنین فداکاری خونینِ با عظمتی! مگر چه وضعی بود که حسین بن علی (علیه السلام)، احساس کرد که اسلام فقط با فداکاری او زنده خواهد ماند، و الّا از دست رفته است؟!
پ.ن:
موضوع کتاب: دین
نوبت چاپ: اول
تاریخ چاپ: پاییز ۱۳۹۱
شمارگان: ۱۰۰۰۰ نسخه
تعداد صفحه: ۱۳۲ صفحه