معرفی توسط وبلاگ...عطش

.

.

.

هلال ابن نافع گفت:

من ایستاده بودم با اصحابِ عمرسعد، که مردی فریاد زد

«ایّها الامیر! مژده که اینک شمر حسین را می کشد.»

من میانِ دو صف آمدم و جان دادنِ او را دیدم: به خدا قسم،

هیچ کشته ی به خون آغشته را نیکوتر و درخشنده روی تر از وی ندیدم ...

تابِ رخسار و زیباییِ هیئتِ او اندیشه ی قتلِ وی را از یادِ من ببرد.

شربتی آب می خواست. شنیدم مردی گفت:"

 آب نخواهی نوشید تا به جهنم بروی و از آبِ آنجا بنوشی."

حسین را شنیدم گفت:"من نزد جدّ خویش روم و از آب غیر آسِن بنوشم

و از آن چه شما با من کردید بدو شکایت کنم."

همه خشمگین شدند _ که گویی خداوند در دلِ آن ها رحمت نیافریده بود.

من گفتم:"به خدا قسم، دیگر در هیچ کار با شما شریک نشوم."

.

شمر سرِ حسین را جدا کرد و به خولی سپرد.

سنان نیزه بر پشتِ حسین زد که از سینه ی بی کینه اش سر زد.

چون نیزه را بیرون کشید، روحِ حسین به اعلی علّیّین رسید.

.

گردی سخت سیاه و تاریک برخاست و بادی سرخ وزید که هیچ چیز پیدا نبود

آسمان سرخ گردید و آفتاب بگرفت _ چنان که ستارگان در روز دیده شدند.

هیچ سنگی را برنداشتند، مگر زیرِ آن خونِ سرخِ تازه بود.

مردم پنداشتند عذاب فرود آمد.

کسی در لشکر آمد و فریاد میزد. او را از فریاد منع کردند.

گفت:"چگونه فریاد نزنم و حال آنکه می بینم رسولِ خدا را ایستاده،

نگاه به زمین می کند و جنگِ شما را می نگرد. و من می ترسم 

بر اهلِ زمین نفرین کند و من با آنها هلاک شوم."

آنها با یکدیگر گفتند "دیوانه است"

او جبرئیل بود.

.

و جمعه بود، دهمِ محرّمِ سالِ شصت ویکم، مابینِ نمازِ ظهر و عصر.

و حسین پنجاه و هشت سال داشت.

.

.

.

.

"کتابِ آه"

بازخوانی مقتل حسین ابن علی علیهما السّلام

این کتاب "بازخوانده"ی ترجمه ی فارسی نَفَسُ المَهموم است،

شامل وقایعِ پس از بیعت مردم با یزیدابن معاویه تا بازگشتنِ خاندانِ 

حضرتِ حسین ابن علی _ بی او _ به مدینه. 

انتشارات جام طهور/ویرایش یاسین حجازی